انسان‌ها به شيوه هنديان بر سطح زمين راه مي‌روند. با يک سبد در جلو و يک سبد در پشت. در سبد جلو, صفات نيک خود را مي‌گذاريم. در سبد پشتي, عيب‌هاى خود را نگه
مي‌داريم. به همين دليل در طول زندگي چشمانمان فقط صفات نيک خودمان را مي‌بيند و عيوب همسفرى که جلوى ما حرکت مي‌کند. بدين گونه است که درباره خود بهتر از او
داورى مي‌کنيم، غافل از آن‌که نفر پشت سرى ما هم به همين شيوه درباره ما مي‌انديشد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
